Een interim-uitbreider heeft tussen aanwijzing van de betrokken Natura 2000-gebieden (vaak 1994) en vóór 1 februari 2009 een wijziging of uitbreiding van zijn bedrijf gedaan, zonder dat hier een natuurvergunning voor is verleend. Volgens de huidige beleidsregels dient het bedrijf toch een natuurvergunning te hebben. Bij (her)financieringen is een natuurvergunning of positieve weigering vereist. Vele interimmers zitten hierdoor in een lastig pakket.
De overheid heeft een enorme opgave aan het legaliseren van de PAS-melders en niet-melders (bedrijven die onder de drempelwaarde bleven). Men weet niet waar de benodigde stikstof vandaan moet komen. De overheid heeft bovendien nog niet in beeld hoe groot de groep interimmers is. Het is daarom onduidelijk hoe de vaak knellende situatie van deze bedrijven kan worden opgelost.
Het hangt af van uw bedrijfssituatie wat de beste strategie kan zijn. Toekomstig beleid afwachten of toch zélf de regie nemen. Dit kan bijvoorbeeld via intern of extern salderen. Investeer in een gedegen strategie!