Regelmatig kom ik situaties tegen waarbij een kleinschalig agrarisch bedrijf wat wil bijbouwen maar tegengewerkt wordt door een gemeente. Het bedrijf zou te klein zijn en wordt daarom gezien als hobbymatig terwijl er wel een agrarische bestemming op zit. Hoe zit dit?
Veel gemeentes hanteren een bepaalde norm om te bepalen of een bedrijf hobbymatig is of bedrijfsmatig. Hobbymatig kan/moet onder de woonbestemming, bedrijfsmatig niet. Die norm is overal weer anders en soms zeer discutabel. Er wordt maar al te vaak nog verwezen naar een NGE-norm (Nederlandse Grootte Eenheid) die sinds 2012 niet meer wordt bijgewerkt. Op basis van een berekening is de gemeente van mening dat een bedrijf dan te klein is (bijv. < 20 NGE) en dat er dus bijvoorbeeld geen werktuigengberging gerealiseerd mag worden, want dat zou een hobbyboer niet nodig hebben.
Los van de NGE-norm (of de huidige SO-norm: standaard-opbrengst) zijn er omstandigheden waardoor de gemeente af kan wijken. Het aantal dieren en hectares grond zegt niet altijd alles. Vijf volwassen paarden kan hobbymatig zijn, terwijl 5 internationaal erkende dekhengsten een mooi inkomen kan opleveren. Ook wordt er bij de berekeningen met de normen geen rekening gehouden met extra inkomsten door beheersovereenkomsten, extra verwaarding van producten zoals huisverkoop e.d. Daarnaast is het beeld bij gemeentes dat het bij 20 NGE maar om weinig dieren gaat. Stel je hebt vleesvee, dan zit je met 15 hectare grond en circa 70 stuks vee op 20 NGE. Wellicht is dat geen volwaardig bedrijf qua inkomen, maar of dit als hobbymatig aangemerkt kan worden is ook maar de vraag.
Bij discussie met de gemeente moet ook het toekomstplan betrokken worden. Zijn er opvolgers, zijn er groeiplannen op korte termijn?
Ook kleinschalige bedrijven hebben perspectief nodig.